ଜୀବନର ଦୋ ଛକିରେ ଆଜି ଏ ମଣିଷ …
ଗୋଟେ ପାଖେ ଜୀଵନ ତ ,
ଆର ପାଖେ କୋରୋନା ରାକ୍ଷାସ ॥
ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ଥଣ୍ଡା ଜ୍ବରେ ଶ୍ମଶାନରେ ଶେଷ…
ଜୁଆଡେ ଦେଖିବ ଖାଲି ଶବ ଓ ପାଉଁଶ…।
ମା ରହି ପୁଅ ଯାଏ ଝିଅ ଥାଇ ବାପ…
କିଏ କୁହେ ରୋଗ ୟାକୁ,
କିଏ କୁହେ ମଣିଷର ପାପ..॥
ଚାରିଆଡ଼େ ହା’ ହା’ କାର ସର୍ବେ ନିର୍ବିକାର…
ମୂଲ୍ୟହୀନ ପାଲଟିଛି ସଂପର୍କର ଡୋର…।
କୋରୋନା ର ଭୟ ଆଜି ସହରଠୁ ଗଳି …
ଯୁଆଡେ ଶୁଣିବ ଖାଲି କାନ୍ଦର ବୋବାଳି …।
ତଥାପି ଏ ମଣିଷ ହୁଏ ନାହିଁ ସଚେତନ…
ନେଉ ପଛେ କୋରୋନା ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ର ଜୀବନ…॥
ମଣିଷର ସୃଷ୍ଟି ଇଏ ମଣିଷର କାଳ…
ମଣିଷ ଚାହିଁଲେ ୟାକୁ କରିବ ଦୁର୍ବଳ ..॥
ସର୍ବେ ମିଶି ଚାଲ ଏବେ ହେବା ସଚେତନ,
ନ ଡରି କୋରୋନା କୁ ଦୃଢ କରବା ଏ ମନ…।
ଦେଖିବ କୋରୋନା ହାରି ଯିବ ଆମ ପାଖେ ..
ଫେରିବ ପୂର୍ବ ଅବସ୍ଥା ସର୍ବେ ହେବେ ସୁଖେ…॥
~ ସାଗରିକା ପାଢୀ ~
ବାସୁଦେବପୁର୍, ଭଦ୍ରକ
2
